Alfons Vansteenwegen: ‘Het is een goede zaak dat scheidende ouders eerst op cursus moeten’

48 procent van de huwelijken in Denemarken loopt op de klippen. De Deense regering trekt aan de alarmbel door middel van een verplichte test een halfjaar extra tijd voor koppels met kinderen die willen scheiden. Waar moeit de staat zich eigenlijk mee? Of is dit net een goede zaak?

Mijn ervaring in de relatietherapie heeft me steeds opnieuw geleerd dat er nogal wat partners zijn die spijt hebben van hun scheiding. Ik heb heel wat paren gezien die beslisten om samen te blijven voor de kinderen en die elkaar terugvonden.

Ik wil me niet uitspreken over zeer ernstige gevallen zoals relaties met extreem huishoudelijk geweld,  een evident verkeerde partnerkeuze of een totale vervreemding, maar mijn ervaring als relatietherapeut heeft me geleerd dat heel wat koppels te snel en te impulsief scheiden.

Ik denk bijvoorbeeld aan een geleerd koppel dat in therapie kwam. De vrouw leek bij de intake al voor een scheiding te hebben gekozen. Ze zei steeds opnieuw “Ik wil weg! Ik wil weg!”. Wat bleek? Na enkele gesprekken werd duidelijk dat ze niet wilde scheiden maar dat ze een meer onafhankelijke manier van leven wilde, naast haar aanklampende man.

Het Deense besluit om scheidende koppels die kinderen hebben een half jaar extra tijd te geven en op cursus te sturen, is zeer welkom. Eerst en vooral neemt de kans toe dat de partners een verstandig besluit zullen nemen over scheiden of samen blijven door het invoeren van de extra wachttijd.  Een time-out met meer tijd helpt om redelijk te denken.

Dergelijke beslissingen van levensbelang vragen een minimale tijd voor overleg, zowel voor elke partner op zich als voor het paar om tot een besluit met twee te komen. Een verantwoorde scheiding is daarenboven gemakkelijker te regelen en te verwerken. Dit geldt ook voor de kinderen.

Op radio 1 was de casus uit de test te horen van een huilend kind dat graag zou willen dat zijn of haar twee ouders opnieuw samen zijn. Heel wat kinderen blijven wensen dat hun ouders terug zouden samen leven. Bij een verantwoorde scheiding is het gemakkelijker om de reden van de scheiding uit te leggen.

Ten tweede kan je door op cursus te gaan vaardigheden leren die zowel bij het scheiden als bij het samenleven nodig zijn: leren doorspreken met elkaar, elkaar echt leren begrijpen, leren onderhandelen, enzovoort. Het paar waarover ik het hierboven had, leerde in therapie de “Ik wil weg!” te begrijpen als “elk heeft recht op autonomie”.

De vrouw die haar man verweet: “Jij verstikt me” leerde zeggen “Ik wil ademruimte!”. Op die manier kon de vrouw haar boodschap overbrengen zonder haar man te kwetsen en zo begreep de man wat zijn vrouw bedoelde en kon hij hiermee voortaan rekening houden.

Een scheiding van de ouders benadeelt de kinderen altijd. Wat je wetenschappelijk niet kunt onderzoeken of een scheiding kinderen meer beschadigt dan wat ze meemaken in een zwaar conflictueus gezin. Het is goed dat het uitgangspunt van deze test de kinderen zijn.

Daarenboven is deze extra tijd goed om concreet voorbereidingen te treffen rond het welzijn van de kinderen en de opvoeding. Je kan als koppel wel uit elkaar gaan, maar hoe je het ook draait of keert, je ex-partner blijft toch nog steeds de ouder van je kinderen.

Concrete afspraken leren maken laat het leven van de kinderen na de scheiding vlotter verlopen. Een ‘voorbereide scheiding’ klinkt misschien wat raar, maar dat zou het in de  regel steeds moeten zijn! Onderzoek leert ons ook dat de meeste ouders tevreden zijn met een week-week systeem, maar dat de kinderen er veel meer onder lijden!

Uit jarenlang onderzoek en gecontroleerde studies weten we dat hulp en begeleiding bij relatieproblemen niet alleen effectief is, maar ook dat ze een langdurig effect heeft.

Het Deense besluit is dus echt een troef, zowel voor ouders en als voor kinderen, zowel voor diegenen die beslissen te scheiden als voor hen die uiteindelijk samen blijven.

Bron: vrtnws.be