Hans Geybels: ‘Geef elkaar een welgemeend compliment in plaats van een virtuele like’

Complimentendag wordt goed opgevolgd door de media. Er is elke dag wel een “Dag van …”, maar die van de complimentjes steekt er een beetje boven uit. Vooral op de radio vliegen de complimenten om de oren. Toch gek dat we doorgaans alle complimenten opsparen tot deze ene dag? Enfin, ik reken virtuele likes op Facebook er nu niet bij. Vraag blijft natuurlijk of dat wel echte complimentjes zijn. Een echt compliment kan best virtueel, maar of daarvoor één klik volstaat? Een like is zoals iemand vragen: “Hoe gaat het?”, en intussen loop je door. Een compliment vraagt net iets meer tijd.

Er is een verschil tussen die twee. Een compliment moet gratuit en vooral oprecht zijn. Een mens wordt ook niet per kwartaal afgerekend op complimenten. Een compliment drukt waardering uit voor wie iemand is, niet voor wat die bereikt heeft. Het valt ‘zomaar’ uit de lucht.

Naast Red Bull geven complimenten mensen vleugels. Waarom worden die dan zolang opgespaard? Gêne? Vergetelheid? Tactiek? Of vinden we het maar gewoon normaal dat iets goed gebeurt? Ik denk dat het eerste (gêne) een belangrijke rol speelt, maar helaas ook het laatste. Het is niet meer dan normaal dat ieder doet wat van haar of hem verwacht wordt. De vriendelijke bibliotheekmedewerker of kassier, een sympathieke collega, een partner,… soms is het allemaal vanzelfsprekend. En dat terwijl iedereen vleugels kan krijgen van een welgemeende positieve bevestiging.

Een compliment geven vanuit de wens er een terug te ontvangen is nonsens. Je kent het wel, de ene vriendin die tegen de andere zegt dat ze leuke kleren aan heeft in de hoop dat ze nu hetzelfde over haar gaat zeggen. Inauthenticiteit heb je zo door. Het resultaat is nog erger dan wanneer ze gewoon zou gezwegen hebben. Nu weet vriendin 2 dat vriendin 1 vooral met zichzelf bezig is. Begin van het einde van hun vriendschap.

Op deze editie van de complimentendag zou ik graag aanmoedigen om welgemeende en authentieke complimenten te geven. En dus niet per se om ze te verzamelen. Een oude monnik, Augustinus van Canterbury bad: “Heer, zorg ervoor dat ik er niet naar streef bemind te worden, maar te beminnen”. Willen waardering krijgen heeft geen zin. Waardering hebben voor iemand anders wel. Probeer vandaag het vanzelfsprekende te doorprikken en een compliment te geven aan een collega die koffie heeft gezet, je zoon die zijn kamer heeft opgeruimd of aan je schoonmoeder die de kinderen na school gaat halen. Het is allemaal niet evident.

Bron: vrtnws.be