Paul Quirynen: ‘Is er nog plaats in de herberg of sluiten we alle deuren?’

Vandaag is het de Internationale Dag van de Migrant, een initiatief van de Verenigde Naties. Advocaat Paul Quirynen grijpt de gelegenheid aan om te pleiten voor een “eerlijkere en vooral menselijke aanpak van een moeilijke problematiek”.Waar komt hij vandaan? Uit welke hachelijke situatie is hij gevlucht? Waar gaat hij naar toe? Waarom vraagt hij geen asiel aan in ons land? Mensen op de vlucht, ze laten mij niet koud. Nooit zal ik de foto’s vergeten die ik aantrof in strafdossiers van lijken in containers, kinderen die verstopt waren in vrachtwagens met diepvriesgroenten en jonge mannen die zich hadden vastgebonden aan wielassen van camions.

Vorige week vertelde een politiebeambte die dagelijks met transmigranten te maken heeft mij over zijn doorsnee werkdag. Ik heb vooral geluisterd. Hij vertelde over hoe bij nacht en ontij een achttal vluchtelingen de voorbije dagen waren opgevangen in hun lokale politiekantoor, die allen bibberden van de kou en rammelden van de honger. Ze werden op een humane manier opgevangen. Dit staat in schril contrast met het roepen en tieren dat we soms horen van andere politiemensen, en wat ik als advocaat voorheen ook kon lezen in strafdossiers. De politie voorziet voor opgepakte transmigranten normaal enkel eten ’s morgens, ’s middags of ’s avonds. Dat er tijdens de nacht ook rammelende magen het politiekantoor binnen wandelen, daar heeft niemand aan gedacht.

Er was dus in het midden van de nacht geen eten voorzien voor deze acht mensen. De politiemensen van de lokale politiezone waarover ik spreek, hebben hun eigen eten gedeeld met die enkele naamloze Iraki’s. Zo hadden deze mensen even het gevoel weer mens te mogen zijn tussen anderen. De afstand tussen vluchtelingen en Vlamingen, die daarnet nog zo groot leek, was plots veel kleiner geworden.

Menselijkheid in onmenselijke omstandigheden

“Hoeveel zitten d’er in uwe camion?”

 “Zes stuks, Nico. En bij u?”

Zo klinken de gesprekken dagelijks tussen de vrachtwagenchauffeurs. Vluchtelingen en migranten worden gemakkelijk gedepersonaliseerd. Ze spreken de taal niet en ze geven hun leven om op een bepaalde plaats te geraken. Ook al komen de transmigranten in grote getale, toch is het belangrijk de mens achter erachter niet te vergeten. Op het terrein gebeuren blijkbaar ook mooie dingen ook in moeilijke omstandigheden. Menselijkheid in onmenselijke omstandigheden. Het verhaal van Kerstmis lijkt gelijklopend… is er nog plaats ergens in een herberg of sluiten wij alle deuren?

Uit de ervaring van vele politieagenten blijkt dat migranten vaak angstig zijn of weigerachtig staan ten overstaan van officiële hulpverlening of een asielaanvraag. Veeleer verkiezen zij als wrakhout te blijven drijven dan vaste grond te vinden. Compleet begrijpelijk, wanneer je familie ondertussen in een ander land terechtgekomen is. Toch moeten vluchtelingen asiel aanvragen in ons land. Of ze krijgen het bevel om onmiddellijk het land te verlaten. Er zijn transmigranten die dit bevel tot viermaal toe krijgen. Ze zijn wanhopig op zoek naar hun familie en moeten zich daarom door ons land kunnen begeven.

Inspiratie bij het EVRM

Politici en beleidsmakers moeten een migratiebeleid verder uitbouwen vanuit humane overwegingen en met respect voor de internationale regelgeving. De “rechten van de mens” vieren hun 70e verjaardag en het EVRM is er gekomen om te vermijden dat nazi-toestanden en het drama van de Holocaust ooit nog zouden gebeuren. Deze inspiratie mogen we vandaag zeker niet vergeten. Een onderscheid tussen goede en verkeerde mensen was het waanidee dat heeft geleid tot de zwartste bladzijden van onze geschiedenis.

Het verhaal van deze lokale politiezone zou éénieder moeten gehoord hebben om een moeilijke problematiek eerlijker en vooral menselijker te benaderen. Laat ons op de dag van de migrant en op de vooravond van Kerstmis denken aan ieder mens afzonderlijk. De Franse Revolutie heeft ons fraternité en solidariteit bijgebracht: ieder mens moet kunnen blijven hopen en vertrouwen op een veilige en geborgen toekomst voor zijn dagen van morgen.

Bron: vrtnws.be