Mark Van de Voorde: ‘Moet CD&V af van de C? ‘Zou een zelfmoordoperatie zijn’’

“We kunnen perfect een centrumpartij zijn zonder die C. We zijn cultureel christelijk en sociaal christelijk, maar niet meer religieus christelijk”, opperde Miet Smet. Het idee moet worden gezien in het kader van de existentiële crisis die de partij doormaakt. De voorbije verkiezingen hebben getoond dat CD&V niet langer de grote volkspartij van Vlaanderen is, en dat veel kiezers de koers van het ‘moedige midden’ onvoldoende vonden. CD&V stelde daarom een twaalfkoppige werkgroep samen om het verkiezingsresultaat te evalueren en uit te zoeken hoe de partij zich weer op de rails kan zetten. Hun eindrapport werd vorige week voorgesteld.

Maar als CD&V op zoek is naar zichzelf, is het beter terug te keren naar de roots dan in paniek vruchtbare bodem te zoeken, zeggen voormalig hoofdredacteur van Kerk & Leven Mark Van de Voorde en kerkjurist Rik Torfs. Beiden zeggen het voorstel van Miet Smet niet te begrijpen.

Een partij moet een ijkpunt hebben, zegt Torfs: anders ben je overgeleverd aan de grillen van andere partijen. “Altijd in het midden willen zitten is geen goed idee. Als de samenleving dan naar links of rechts beweegt, kan je niet anders dan meebewegen. Dan vlieg je alle kanten uit. Net in het christelijke zou CD&V iets unieks kunnen terugvinden. Niet in het geloof in God, maar in de christelijke waarden en het christelijke mensbeeld.”

‘NAASTENLIEFDE’

“Noch de CVP, noch de CD&V waren ooit confessionele partijen”, vult Van de Voorde aan. “Maar wel partijen die hun filosofie gestoeld hebben op de grondslagen van het christendom. De naastenliefde, de mens die geen alleenstaand individu is, maar ook verbondenheid zoekt. Dat is niet iets om je voor te schamen. Als we die ideeën veroordelen, blijft enkel nog het ik-ik-ik-gedachtegoed over. Wie zoiets voorstelt, weigert naar de fundamenten te kijken: dat de partij haar eigen ideologie heeft verwaarloosd. De C uit de naam verwijderen is pure windowdressing.”

Toch zou het geen unicum zijn om de christelijke inspiratie uit de naam te weren. Enkele organisaties uit de katholieke zuil gingen CD&V al voor: ACW (Algemeen Christelijk Werknemersverbond) werd Beweging.net, de Kristelijke Arbeiders Vrouwenbeweging werd Femma. Aan de andere kant van de taalgrens heeft CD&V’s zusterpartij die beslissing al in 2002 genomen. De Parti Social Chrétien herdoopte zichzelf toen naar Centre Démocrate Humaniste. “Maar ACW heeft haar naam gewoon veranderd omwille van de Arco-affaire”, is Van de Voorde kritisch. “Femma heeft nog een tiende van het aantal leden van vroeger. En cdH heeft het alleszins ook niet veel opgebracht: die partij kwijnt weg.”

Ook CD&V-jongerenvoorzitter Sammy Mahdi is het idee van Smet weinig genegen. De naam van een partij is de kers op de taart, zegt hij. “We zijn meer dan mensen van vlees en bloed, een mens heeft ook nood aan zingeving. De christendemocratie is en blijft de ideologie van de partij, en mag dat ook wat meer worden. Als we christendemocraten willen zijn, moeten we dat doortrekken naar het beleid.” Daarmee verwijst Mahdi indirect naar de Vlaamse regeringsonderhandelingen, waar onder meer een voorstel op tafel ligt om het aantal uren godsdienst in het secundair onderwijs te halveren van twee naar één lesuur per week.

Mark Van de Voorde liet zich al eerder heel kritisch uit over die piste. De C uit de naam weren, zou volgens hem de “volgende stap in hun zelfmoordoperatie zijn. Het probleem is dat het christelijke verhaal genuanceerd is, en dat ligt niet goed in de markt. Sommigen zouden die nuance liever meteen overboord gooien, omdat dat makkelijker is. Kijk naar het voorstel van Hendrik Bogaert om religieuze tekens van grote religies te weren: ik begrijp gewoon niet waar je zoiets haalt.”