Juan Diaz: ‘Waarom ik me niet laat ontdopen’

Zoals vele anderen heb ik deze weken gekeken naar de reeks Godvergeten. En zoals vele anderen heb ik ook een enorm verdriet gevoeld bij het luisteren naar de getuigenissen van de slachtoffers die in die reeks aan het woord komen. Ik ben ze heel dankbaar voor de moed die ze getoond hebben om hun persoonlijke verhalen te delen, en om de strijd die ze voerden opdat ze aan het licht zouden komen.

Een van de gevolgen van die documentaire is een nieuwe golf van ontdopingen in Vlaanderen. Ik heb begrip voor wie nu die weg neemt om zijn verontwaardiging te tonen. Hoewel ik zelf diep geraakt ben door alle misbruikschandalen in de kerk, zal ik me niet laten ontdopen. Waarom?

Als katholiek sluit ik me aan bij wat onze nieuwe aartsbisschop Luc Terlinden onlangs zei: “Ja. We hebben gefaald.” Het is duidelijk dat er veel moet veranderen in de kerk opdat zoiets niet meer zou gebeuren. Maar ik zou graag zo goed als ik kan aan die verandering willen meewerken vanuit de kerk, in plaats van daarbuiten. Hoewel we niet allemaal in staat noch in de positie zijn om aan de structurele hervormingen bij te dragen die de kerk de voorbije jaren aan het uitvoeren is, zijn er altijd dingen die we kunnen doen: het lijden van de mensen rondom ons erkennen en een luisterend oor bieden; ons nederiger opstellen wanneer we kritiek krijgen; wat fout loopt bij naam noemen…

Verder, naast de mensen die hun positie in de kerk misbruikt hebben om hun slachtoffers te misbruiken, zijn er in diezelfde kerk ook vele mensen die een goed leven proberen te leiden volgens de waarden van het evangelie en die zich blijven inzetten voor anderen, wat ik uit eerste hand in mijn leven heb kunnen ervaren. Het goede dat ze doen zal nooit compenseren voor het lijden van de slachtoffers, maar ik wil ook niet dat de daden van de misbruikers mij al het goede dat ik gekregen heb doen vergeten.

Tenslotte geloof ik dat de vele schandalen een proces van zuivering in de kerk aan de gang gezet hebben, en dat we hierin niet enkel op onze eigen krachten rekenen, maar ook op de hulp van God. Als het voortbestaan van de kerk van de kwaliteiten van haar leden zou afhangen, dan zou ze al bijna tweeduizend jaar geleden verdwenen zijn. Ik begrijp dat wie dit geloof kwijt is misschien niets meer met de kerk wil te maken hebben. Maar mijn geloof laat mij zelfs nu nog met optimisme naar de toekomst kijken, hopend dat de nederige kerk die uit deze crisis zal verschijnen, beter dan daarvoor de maatschappij zal dienen.

Bron: De Morgen