Kolet Janssen: ‘Schandaalboek over koningshuis’

Ik beken mijn ongeloof. Is dit boek betrouwbaar?

Smeuïge feiten over het koningshuis die niet bewezen zijn: wat is het verschil met roddel? Waarom zouden we er geloof aan moeten hechten? ‘Omdat ik een degelijke en betrouwbare journalist ben’, zegt Frédéric Deborsu. En in betrouwbare journalisten moet je blijkbaar geloven, daar valt niet aan te tornen. Maar er zijn nu eenmaal dingen die weinig of geen algemeen belang hebben en waarover je dus best niet kunt schrijven. Je kunt je afvragen of het gezinsleven van een kroonprins daar niet toe behoort. Je kunt voor of tegen het koningschap zijn, maar in beide gevallen is het beter om mensen hoe dan ook in hun waardigheid te laten. Een journalist heeft de plicht het publiek te informeren, maar je moet al een rare kronkel maken om de insinuaties van Deborsu over prins Filip relevant te noemen voor de burger. Je doet er wel stof mee opwaaien en misschien is het dat waar hij vooral op uit is? Of is dat geen kenmerk van een degelijke en betrouwbare journalist?

Waarom lezen mensen graag die irrelevante maar toch intrigerende feitjes uit het privéleven van beroemdheden? Om dezelfde reden dat roddelen altijd leuk is: je kunt je uitleven in leedvermaak, je kunt verontwaardigd zijn om iets onbelangrijks, en je kunt als besluit tevreden verzuchten dat je leven als onbekende Vlaming nog niet zo slecht is. Roddelen werkt als een negatieve spiraal: je trekt er de ander, maar ook jezelf mee naar beneden. Alleen wie zijn oren en zijn tong vrijhoudt van roddel, behoudt een helder hoofd. Ik beken dus graag mijn ongeloof in meneer Deborsu.

Bron: Het Nieuwsblad