Willy Maes: ‘Een uur per week aandacht voor een persoon in een kwetsbare situatie verandert het leven’

Op een documentaire onlangs zag ik dat men in Bhoetan werk met een NBG, een Bruto Nationaal Geluk. Het zette me aan het denken in het kader van de Week van de Vrijwilliger.

Zonder twijfel heeft de inzet van vrijwilligers een grote impact op het bruto nationaal geluk van een samenleving. Mensen die hun tijd kosteloos ter beschikking stellen aan kwetsbare mensen zijn goud waard. Eigenlijk is het correcter om te spreken van mensen in kwetsbare situaties want kwetsbare mensen zijn we tenslotte allemaal. Dat stelde Peter Adriaenssens toch onlangs nog in een interview in Knack.

“Eigenlijk is het correcter om te spreken van mensen in kwetsbare situaties want kwetsbare mensen zijn we tenslotte allemaal.”

Ik wil me niet focussen op de problemen in ‘de sector’: een tekort aan vrijwilligers en aan langetermijnengagement, of het wel zo een goed idee is om vrijwilligers financieel te vergoeden, of dat toch niet gerechtvaardigd is want bepaald vrijwilligerswerk is al heel gespecialiseerd … Ik wil me focussen op het belang van vrijwilligerswerk voor het creëren van (levens)kansen voor mensen.

Onderwijs als hefboom

Een van de hefbomen om uit kansarmoede te ontsnappen is het onderwijs. Echter niet alle leerlingen beginnen met gelijke kansen aan het leven. Je mag er niet vanuit gaan dat ‘ik’ de norm ben. Iedereen heeft niet dezelfde kansen meegekregen in het leven of heeft een andere rugzak om dragen.

Zo wijzen studies uit dat voor kansarme leerlingen in het basisonderwijs niet het inkomen van de ouders bepalend is zoals dikwijls gedacht wordt, maar wel het opleidingsniveau van de ouders. Dit alles heeft mogelijkerwijs een negatieve invloed op het zelfbeeld en eigenwaarde van de leerling waardoor die zijn talenten niet ten volle kan ontplooien. Hier kan de vrijwilliger een verschil maken zowel op het gebied van studiebegeleiding als op het welbevinden van de leerling.

Ik ben ingenieur. Normaal gezien iemand met weinig tijd, maar ik heb recent studiebegeleiding gegeven aan leerlingen via de organisatie Auxilia vzw. Dat is een organisatie die werd opgericht voor mensen die leerhulp nodig hebben met als voorwaarde dat ze hiervoor nergens anders terecht kunnen.

“Wekelijks een uurtje of twee samen achter de boeken zitten maakt een wereld van verschil voor de toekomst van deze studenten.”

Wekelijks een uurtje of twee samen achter de boeken zitten maakt een wereld van verschil voor de toekomst van deze studenten. Ik wind er geen doekjes, het vraagt een inspanning. En al loopt het studietraject uiteindelijk toch niet zoals gewenst, dan nog heeft de begeleiding een positieve impact op hun welbevinden.

Zo heb ik tien jaar geleden, helemaal in het begin van mijn vrijwillig engagement, een student begeleid die zijn studie niet gehaald heeft, maar we zijn gaande weg wel echt vrienden geworden. Nu is hij natuurlijk ook al een volwassen man, en maandelijks gaan we nog steeds fietsen. Of om het met een versleten boutade te stellen: het is niet alleen het doel dat telt, maar ook de weg ernaartoe.

Bron: De Wereld Morgen