Kolet Janssen: ‘Is je lichaam van jezelf?’
Er wordt voor de zoveelste keer gediscussieerd over abortus. ‘In de grondwet staat dat iedere mens het recht heeft om zelf te bepalen wat er met zijn of haar lichaam gebeurt’, lees ik. (Interview van Nathalie Carpentier met Trudy Dehue, DS 27.01.2024)
Maar de grondwet helpt niet altijd. Als jonge ouders, die bewust voor een kind hebben gekozen, elke nacht herhaaldelijk uit hun bed moeten voor een eindeloos krijsende baby en overdag als zombies door het leven gaan, voelen ze zich ook niet meteen heer en meester van hun lichaam. En borstvoeding geven is ook niet altijd een feest.
Je lichaam is zo vaak niet uitsluitend van jezelf. Al die uren dat je een schoot bent voor een klein, nestelend wezentje dat bij jou veiligheid zoekt. Dat er een hoofd van een geliefde op je schouder rust tot je er stram van wordt. Dat je blijft luisteren naar een vriendin met zielenpijn, tot je er zelf wee van wordt. Dat je je rug scheeftrekt omdat je arm in arm loopt met een oud en wankel familielid. Dat je rekening moet houden met eigen kwaaltjes en pijntjes of met erger.
Je hebt het leven vaak te nemen zoals het komt. Hier en daar kun je een beetje bijsturen, maar de echt belangrijke dingen overkomen je vaak. Al dan niet ongewenst. Je vindt een levenspartner of niet en dat kan goed of fout lopen. Jullie willen graag kinderen en hopelijk komen die er dan ook, maar soms ook niet. Misschien valt er ergens onderweg een ongeval of een ernstige ziekte uit de lucht. Hopelijk heb je vrienden waarop je kunt bouwen en gebeuren er geen al te erge dingen met je geliefden. Maar als je pech hebt, moet je op zoek naar noodoplossingen.
Je weet niet wat er op je pad komt. En als er iets onverwachts en ernstigs gebeurt, moet je er een draai mee vinden. Hoe moeilijk dat soms ook is. Is dat niet juist de definitie van leven?
Natuurlijk maakt een mens keuzes, maar veel minder dan we zelf willen laten uitschijnen. Lang niet alles heb je namelijk zelf te beslissen. Je kunt niet bepalen of en wanneer je de liefde van je leven gaat ontmoeten. Je kunt zelfs niet precies plannen wanneer je zwanger wilt worden. Je kunt niet kiezen wat het geslacht of het karakter van je kinderen zal zijn. Je weet niet wie je als collega’s of buren zult hebben. Heel veel dingen in het leven overkomen je en dat is helemaal niet erg. Net zoals je ook niet je eigen aard en talenten hebt gekozen. Je moet er het beste van maken, en meestal is dat lang niet zo gek.
Alle mensen horen bij elkaar. Als een vrouw die ongewenst zwanger is, het gevoel heeft dat ze er helemaal alleen voorstaat en dat dit ver boven haar krachten gaat, is dat een blaam voor ons allemaal. Misschien moeten wij ons met zijn allen nog veel meer gaan specialiseren in het aanreiken van helpende handen, in alle mogelijke situaties. Want met liefde is veel mogelijk, altijd.
Bron: De Wereld Morgen