Tony Heeren: ‘Vasten: een 400 dagentijd’
Naast tal van ongemakken heeft de coronatijd ons ook heel wat inzichten bijgebracht. Het minste wat je kan zeggen is dat de mens een bijzonder kwetsbaar wezen is. De vanzelfsprekendheid der dingen viel in één klap weg. Wij waren niet langer heer en meester van ons doen en laten. De zorg voor elkaar werd een dagelijks thema in de media en het begrip solidariteit kwam haast in iedere boodschap aan bod. Zelden heeft een fenomeen zulke mondiale proporties aangenomen. ‘Zorg goed voor jezelf en voor elkaar’, werd de steeds weerkerende boodschap. Een minuscuul, voor het mensenoog onzichtbaar, virus heeft voor dit alles gezorgd.
Ooit klonk het zo : ‘Gedenk mens dat je stof bent en tot stof zult wederkeren’.
Woensdag 17 februari is het Aswoensdag en begint de vasten. De vasten of veertigdagentijd is voor christenen een periode van vasten en bezinning in voorbereiding op Pasen. Een praktijk die in verschillende religies beoefend wordt zoals de ramadan of Jom Kippoer. Vasten betekent meer tijd maken voor jezelf en voor de anderen. Niet langer leven zonder erbij na te denken. Dat is echter niet altijd zo geweest. Als kind werden wij tijdens de vasten door onze ouders aangemaand regelmatig ‘een verstervingske’ te doen. Dit ritueel kwam er op neer het snoepje, of later het sigaretje, minstens op de vastendagen aan ons te laten voorbijgaan. Daarmee hadden wij dan onze kinderlijke plicht vervuld. Gaandeweg ontdekten wij dat het zich iets ontzeggen of onthouden weliswaar een hulpmiddel kan zijn om tot inkeer en inzet te komen maar niet de essentie is van vasten. Een samenleving creëren waarin mensen liefdevol en solidair voor elkaar opkomen, dat moet de ambitie zijn van ieder mens en de gelovige bij uitstek, tot welke religie zij of hij ook behoort. Blijkbaar slaagt een minuscuul virus er wonderwel in deze uitdaging op onze agenda te plaatsen. Het is alsof de natuur heeft opgeroepen tot een vastentijd, die geen 40 maar straks meer dan 400 dagen zal duren. Spijtig dat wij de voorbije maanden tot deze reflectie ‘gedwongen’ werden en er zo moeilijk in slagen deze uit eigen beweging op te roepen. Misschien kan de periode die straks aanbreekt ons uitdagen daar verandering in te brengen.
Nog even dit: toen wij jong waren probeerden ze ons wijs te maken dat we van de koster een nieuw kostuum zouden krijgen, als we het askruisje tot Pasen op ons voorhoofd lieten staan. Fake news of niet, de boodschap van deze belofte was waarschijnlijk bedoeld om 40 dagen aandachtig te blijven voor ‘het verstervingske’ met het oog op een vreugdevolle Pasen. Hoe kunnen we aandachtig blijven voor de les die corona ons geleerd heeft ‘Zorg goed voor elkaar’ als straks het virus ons leven niet meer beheerst?
Bron: Het Belang Van Limburg