Sabine Van Huffel: ‘Hoe groeien we van ego naar eco? Alles begint met geraakt worden’

Niemand kan nog ontkennen dat ons klimaat opwarmt en onze wereld uit balans brengt. Deze klimaatverstoring heeft de mens grotendeels zelf veroorzaakt en treft de aarde op ongelijke en onrechtvaardige manier: het klimaat wordt voor 80 procent verstoord door het rijke Noorden (vervuiling, stikstof…) terwijl de kwalijke gevolgen ervan (overstroming, watertekort…) voor 80 procent het arme Zuiden treffen. We putten de aarde te veel uit op velerlei manieren, waardoor dier- en plantensoorten uitsterven. Doordat alle ecosystemen samenhangen en zich niet snel genoeg kunnen aanpassen, leidt dit tot een kettingreactie met een voortschrijdend verlies aan biodiversiteit. Op termijn tast dit onze voedselketen aan.

Wat kunnen wij doen om het proces te helpen keren? Velen verwachten alle heil van de technologie, maar de klimaattransitie haalt ons nog sneller in. We moeten onze levensstijl en ons gedrag veranderen. Zo zijn er allerhande checklists van mogelijke acties. Maar hoe hou je dit vol? Velen beginnen enthousiast maar laten de moed snel zakken. Wat ons tegenhoudt, is dat we dit te rationeel bekijken als iets dat ons opgelegd wordt van buitenaf. Willen we onze veerkracht behouden, dan moeten we onze relatie tussen mens en natuur herzien. Hoe veranderen we onze innerlijke houding? Hoe groeien we van ego naar eco?

Alles begint met geraakt worden. Mij overkwam het in maart, toen we met een aantal mensen uit mijn geloofsgemeenschap de filmdocumentaire The Letter bekeken. Ik werd geraakt door de krachtige persoonlijke verhalen van vijf activisten, sommige wel en anderen niet gelovig, die door paus Franciscus uitgenodigd werden op audiëntie in Rome. Hun getuigenissen tonen ons het zichtbare lijden onder klimaatopwarming, en ook de groei naar eenheid tussen die vijf mensen uit verschillende continenten. Uit liefde voor alle mensen, zelfs diegenen die ik niet ken, wil ik alles doen wat ik in mijn mars heb om bij te dragen aan een minder vervuilende wereld.

Die film zette onze gemeenschap in beweging, met als doel het ecologisch bewustzijn aan te wakkeren, alsook de sociale onrechtvaardigheid van de klimaatverandering aan te kaarten. Dit doen we bijvoorbeeld door deel te nemen aan de klimaatmars volgend weekend. Belangrijk is vooral de verbondenheid, want we geloven niet dat we de klimaatverandering kunnen tegenhouden maar wel verminderen. Dit proces begint bij onszelf.

Het bewustzijn van deze innerlijke herbronning werd aangewakkerd door onze vier kleinzonen, die tussen 2 en de 4 jaar oud zijn. Door hun ogen herontdek ik het mooie en kwetsbare van de schepping. Het vanzelfsprekende wordt opnieuw een wonder: een regenboog, paddenstoelenkring, lieveheersbeestje… Tegelijk ben ik bezorgd. Zal er in de toekomst nog een leefbare plek zijn voor mijn kleinkinderen?

Al deze impulsen samen drijven mijn engagement steeds verder op. Zo werd ik onlangs bestuurslid van de pas opgerichte Leuvense natuur- en biodiversiteitsraad. Het is onze droom om de achteruitgang van de biodiversiteit versneld tegen te gaan. We kunnen dit niet alleen, maar moeten samenwerken over alle grenzen heen. Laten we ons ego omzetten in eco door samen een leefbare wereld waar te maken voor elke mens vandaag en voor de toekomstige generaties. In het licht van de COP28 worden we opgeroepen onze veerkracht om te zetten in daadkracht.

Bron: De Morgen