Marc Eneman: ‘Reizen in de omgekeerde richting’

De situatie wordt in Libanon alsmaar explosiever. Een Belgische zuster helpt er de mensen in een vluchtelingenkamp, ongeacht wie ze zijn.

Magda behoort tot een groep zusters die niet in kloosters wonen, maar in gewone huizen en die werken als arbeidsters. Ze werkt al tientallen jaren in een vluchtelingenkamp in Libanon. Ze woont er ook, samen met andere zusters. In dat kamp leven Palestijnse moslims, Palestijnse christenen en Syrische moslims. De zusters helpen er iedereen. Hun aanwezigheid is een baken.

Magda zou vorige week voor enkele weken naar België komen, haar thuisland. We zouden elkaar ontmoeten, maar dat is er niet van gekomen. Toen ik haar begin deze week belde, zei Magda tot mijn verrassing: “Ik keer morgen terug naar Libanon. De situatie is er delicaat en explosief. De oorlog kan er elke dag helemaal losbarsten. Als dat gebeurt, gaan de luchthavens dicht en wordt het heel moeilijk om het land nog binnen te komen of het te verlaten. Ik wil terug, ik laat de mensen in het kamp en mijn medezusters niet in de steek. Ik heb dat beloofd en ik wil daar trouw aan zijn.”

Nu is Magda, nog geen week na haar aankomst in België, terug in het kamp. Als het te explosief zou worden zouden we – ik en vele anderen – ons zeer waarschijnlijk reppen om zo’n land te verlaten. Magda deed het omgekeerde. Ze wilde mensen niet in de steek laten en trouw zijn aan een gegeven woord. Er zijn van die mensen die in de omgekeerde richting reizen.

Bron: De Standaard