Kolet Janssen: ‘Vandaag Valentijn én Aswoensdag. Wat kiezen katholieken: feesten of vasten?’
Velen vieren vandaag Valentijn, een liefdesdag met meestal lekker eten en even verleidelijke drank. Valentijn is dit jaar ook de eerste dag van de vasten, aswoensdag. Wat moet een katholieke gelovige doen vandaag? Feesten of vasten?
De kleur van Valentijn is roze, die van Aswoensdag somber paars of zwart als as. Wat gebeurt er als Valentijn en Aswoensdag op dezelfde dag vallen?
Als mensen een geliefde verliezen, hoor je hen wel eens zeggen dat het hen spijt dat ze niet vaker gezegd hebben hoeveel ze van hem of haar hielden. We horen het zo graag, maar we zeggen het meestal veel te weinig: ik zie je graag, ik hou van jou, je bent mijn lieve schat, ik ben zo blij dat jij er bent. Daarom alleen is Valentijn een onverwoestbaar feest: het geeft mensen de kans om hun schroom te overwinnen en uit te komen voor hun ondergesneeuwde gevoelens, omdat ze kunnen meedrijven op de grote stroom van liefdesverklaringen op die dag.
Er is veel valse romantiek en schaamteloze commerce op Valentijn, maar de kern is ijzersterk: extra aandacht geven aan wie je het hele jaar door lief is of een liefdesseintje sturen om iets moois te beginnen. Al hoef je voor dat laatste natuurlijk niet op Valentijn te wachten. Een dag vol rozengeur en maneschijn dus. Een feest van hart en zinnen.Maar het toeval wil dat Valentijn dit jaar samenvalt met een andere bijzondere dag, tenminste voor de katholieken onder ons. Want op 14 februari is het ook Aswoensdag. Een op het eerste zicht eerder luguber feest, met als baseline;
Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.
Niet echt een uitspraak voor bij een romantisch dinertje. Al wordt onze vergankelijkheid en wankelmoedigheid zelden zo duidelijk als in de liefde…
Wat moeten we met die duistere dag?
Aswoensdag vraagt elk jaar opnieuw aandacht voor onze breekbaarheid. Juist omdat we broos, kwetsbaar en sterfelijk zijn, moeten we ons niet laten afleiden van wat het hart van ons leven is. Aswoensdag is het begin van de vasten, een periode van inkeer en herbronning. Een tijd van back to basics. Een nieuwe focus op de dingen die er echt toe doen. Niet verloren lopen in sleur en verslavingen allerhande, die ons afleiden van de kern van ons bestaan. Een periode van soberheid en gebed, want dat zijn oude, beproefde recepten om helderheid van geest te verwerven.
We gooien de ballast overboord en beginnen met een nieuw stuk van ons leven. Niet toevallig in de lente, als alles elk jaar nieuw wordt. Is het raar dat we dat elk jaar opnieuw moeten doen? Kunnen we ons niet voor eens en altijd bekeren en richten op wat waardevol is? Is het echt nodig om daar elk jaar opnieuw over te beginnen? Hetzelfde kun je je afvragen van Valentijn. Zijn we er weer niet in geslaagd om onze liefde het hele jaar door te bevestigen? Is het weer allemaal wat op de achtergrond geraakt en is het dus hoog tijd om een groot spotlicht op onze liefde te plaatsen?
De sleur en de drukte van het dagelijks leven spelen ons parten, elk jaar opnieuw. We leren het immers nooit. Voor vergankelijke mensen zoals wij zijn jaarlijks terugkerende feesten een zegen. Zodat we er opnieuw voluit voor kunnen gaan: voor de mensen die ons lief zijn, voor wat we goed en waar en schoon vinden, voor alles waar ons hart naar uitgaat.
Misschien is er al met al toch niet zo’n grote tegenstelling tussen Valentijn en Aswoensdag.
Bron: vrt.be