Hans Geybels: ‘Geubels heeft niet gelachen met de moslim uit respect, maar uit angst. Tot daar het doorbreken van taboes?’

Meer nog dan door Geubels werd ik aangetrokken door het heel bijzondere format van het programma. Zoals wellicht iedereen weet, zouden een heleboel taboes sneuvelen. Dingen waarmee je niet lacht, of waarover meestal ongemakkelijk gepraat wordt, komen voor het voetlicht. Toegegeven: heel wat politiek correcte toestanden die Vlaanderen teisteren worden openlijk aangekaart. Het levert niet steeds een fraai portret op van de doorsnee Vlaming. En dat stemt hopelijk velen tot nadenken. Chapeau!

De derde uitzending van het programma ging over mensen met een andere huidskleur. Bij drie van de vijf stond geloof nogal centraal in hun leven: twee moslims (eentje met Turkse en eentje met Marokkaanse roots) en een christen (van Rwandese afkomst).

Om en met

De ene moslim beleefde zijn geloof meer uitgesproken dan de ander. Het was voor mij heel duidelijk dat de uitgesproken moslim in heel het programma maar één hoofdbekommernis had: Geubels gaat toch niet spotten met de profeet of met Allah? Hij voelde zich duidelijk nooit op zijn gemak. Ik was dus heel benieuwd wat Geubels zou gaan doen, want als er één taboe is…

Geubels heeft op geen enkele manier de spot gedreven met Mohammed, noch met Allah. Je zou dat als een capitulatie kunnen zien, want het programma wil taboes doorbreken. Het programma heet zelfs Taboe! Ik wil het positief bekijken: Geubels maakt een onderscheid tussen ‘om’ iets lachen en ‘met’ iets lachen. Hij wil niemand uitlachen, maar wel alles bespreekbaar maken. Hij respecteert zo de diepste overtuiging van de moslim.

Ik wilde het allemaal heel positief bekijken, maar het is me niet gelukt. Want met de diepste overtuiging van de Rwandees, voor wie het christen-zijn heel belangrijk was, werd op geregelde tijdstippen gelachen. Is lachen met de christelijke inspiratie dan minder een taboe dan lachen met de islamitische? Gezien deze ontwikkeling dringt zich een ongemakkelijke conclusie op: Geubels heeft niet gelachen met de moslim uit respect, maar uit angst. Tot daar het (selectief) doorbreken van taboes?

In een samenleving waarin meer taboes heersen dan we bereid zijn toe te geven (afkomst, dood, religie) is het een opluchting dat deze thema’s ongedwongen ter sprake kunnen komen. Ik betreur het alleen maar dat er binnen hetzelfde taboe met verschillende maten en gewichten wordt gewogen. Overigens, mijn betoog is geen pleidooi om niet te mogen lachen om christenen.

Bron: De Morgen