Steven Van Hecke & Dries Deweer: ‘Het echte drama van CD&V? Ze leert nooit uit haar fouten’
Na elke crisis pikken de christendemocraten de draad weer op. Maar ze stellen zichzelf nooit echt grondig in vraag, merken Steven Van Hecke en Dries Deweer.
Desastreuze peilingen, de start van het Arco-proces, felle kritiek op de afschaffing van de opkomstplicht bij lokale verkiezingen, commotie over de nieuwe partijstatuten en Joachim Coens die in de kijker loopt met een als apart omschreven communicatiestijl: de voorbije dagen kwam CD&V in een perfecte storm terecht. De conclusie van deze krant: de partijvoorzitter zou na anderhalf jaar aan de macht niet veel meer zijn dan ‘een keizer zonder kleren’ (DS 14 juni).
Wellicht is het een magere troost dat na verloop van tijd een andere politieke formatie in het vizier komt. Als we de peilingen mogen geloven, moeten alleen Vlaams Belang en PVDA zich geen zorgen maken. Alle andere partijen worstelen in meerdere of mindere mate met existentiële problemen. Paniek bij CD&V is nergens voor nodig. En van defaitisme is nog niemand beter geworden.
Daarin schuilt een groot gevaar. De Vlaamse christendemocraten zijn er de afgelopen jaren wonderwel in geslaagd om telkens de draad weer op te pikken. Business as usual. Vertaald naar het eigen jargon: besturen en beter communiceren. De beleidsdaden van de mandatarissen en ministers zullen de kiezers uiteindelijk wel bekoren, zeker als ze wat beter uitgelegd worden. Maar met die mantra verdwijnt de sense of urgency om de eigen partij grondig in vraag te stellen. Helaas smelt de electorale aanhang telkens als sneeuw voor de zon. CD&V is de laatste vijftien jaar onafgebroken aan de macht. En dat vertaalt zich alleen in verkiezingsnederlagen. Het doet denken aan Albert Einsteins definitie van waanzin: ‘Steeds opnieuw hetzelfde doen, maar toch een ander resultaat verwachten.’
Twaalf apostelen
Dan klonk uit de reactie van staatssecretaris Sammy Mahdi dan toch een ander, meer zelfkritisch geluid: ‘Met alleen pragmatisme en goed bestuur raak je niet vooruit.’ Akkoord. Maar waarmee dan wel? Hadden de twaalf apostelen niet alle pijnpunten al in kaart gebracht? De toenmalige kopstukken waren alleszins not amused. Inderdaad, het probleem is dat het rapport zoals eerdere reflectieoefeningen te veel focuste op evidenties, zoals een grotere aanwezigheid op sociale media. Bovenal moest er in de zomer van 2019 snel opnieuw bestuurd worden. Stel je voor dat CD&V de trein van de Vlaamse regering zou missen. Sommige heilige huisjes bleven daardoor volledig intact. De zelfanalyse ging dus eigenlijk niet ver genoeg, dát is het probleem. Dat breekt de partij nu zuur op, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
De partij moet dringend paal en perk stellen aan het cynisme en de toxische sfeer onder de kopstukken
De kiezers met de vinger wijzen of de schuld steken op de toenemende secularisering, ontzuiling en verstedelijking van Vlaanderen brengt weinig zoden aan de dijk. Beter is het om politiek buskruit gerichter te verschieten, met name op aspecten van de partijwerking waar wel nog vat op te krijgen is. Dat de overheid een steeds grotere rol krijgt toebedeeld in domeinen die klassiek toekomen aan het georganiseerde middenveld, gaat bijvoorbeeld lijnrecht in tegen de christendemocratische ideologie. Nochtans werkt CD&V daar al jarenlang duchtig aan mee. Of is het normaal dat de Vlaamse christendemocraten de nieuwe eindtermen van het secundair onderwijs goedkeuren, terwijl Katholiek Onderwijs Vlaanderen naar het Grondwettelijk Hof stapt om de vrijheid van onderwijs, een van de historische bestaansredenen van de christendemocratie, te vrijwaren?
Met de afschaffing van de opkomstplicht lijkt CD&V, toch de lokale partij bij uitstek, eenzelfde opmerkelijke masochisme aan de dag te leggen. En uit schrik de rol van religie in de publieke ruimte te verdedigen, gaan er stemmen op om – goedbedoeld – de C te schrappen. Zo zaagt de partij verder de tak af waarop ze zit, om zich dan af te vragen waar precies het verschil zit met andere partijen.
Vegen voor eigen deur
Het echte drama van CD&V is dat ze nooit leert uit de eigen fouten, dat de strategische blunders en miscasts op het vlak van politiek personeel ongestraft blijven en dat niemand de indruk geeft voor de eigen deur te willen vegen. Soms zijn de remedies nochtans eenvoudig. Enkele suggesties.
De toppolitici mogen blij zijn dat de gespecialiseerde pers hen grotendeels ongemoeid laat, maar het wordt nu echt tijd dat de partij paal en perk stellen aan het cynisme en de toxische sfeer onder de kopstukken. Op hun beurt kunnen de gekozenen best een grondig ideologisch bad nemen, zodat ze zonder christendemocratische schaamte in staat zijn hun beleid vanuit de eigen taal en ideologie te verantwoorden. En de toekomstige generatie moet ophouden met investeren in de eigen politieke loopbaan (vergaderen, werken voor de partij of op de kieslijst gaan staan) te verwarren met onbaatzuchtig engagement, zoals in middenveldorganisaties of het echte vrijwilligerswerk in de Dorpstraat van CD&V.
Bron: De Standaard
Het doet pijn aan het hart als je merkt hoe weinig zichtbaar deze partij is. Waarom niet opkomen voor het eigen project van het katholiek onderwijs? Waarom niet inzetten op de verbetering van de gezondheidszorg? De Bijzondere jeugdzorg? Het actief wegwerken van de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg door ruimte te creëren om meer personeel aan te nemen. Ik mis een verfrissende kijk op de problematiek van de vluchtelingen en de “sans papiers”. Deze mensen worden gedemoniseerd. Waarom kan er aan hen gen tijdelijke verblijfsvergunning gegeven worden en krijgen zij niet de gelegenheid om de arbeidsplaatsen die niet ingevuld geraken in te vullen. Wij kunnen hen een veilige haven bieden en zij kunnen ons uit de nood helpen. Er wordt wel gevraagd dat deze mensen behoorlijk Nederlands of Frans leren en dat zij respect hebben voor de waarden en normen van onze samenleving, zonder hun cultuur te moeten afzweren. Zij kunnen naar Europa toe de vraag stellen om in te zetten op het verbeteren van de levensvoorwaarden in de landen van herkomst en het helpen scheppen van menswaardige levensomstandigheden dmv een degelijk ontwikkelde ontwikkelingssamenwerking met lokale partners. Op dat moment zal de noodzaak om te vluchten ophouden te bestaan en kunnen deze mensen in hun land van herkomst blijven. Het Europees beleid tav deze bootvluchtelingen is onchristelijk. Ik vraag me af waarom niets ondernomen wordt tav de mensensmokkelaars. Ik heb de indruk dat de partij sterk liberaal kleurt, individualiserend en privatiserend, daar waar men vroeger vanuit een Christelijke achtergrond meer gemeenschapsstichtend werkte. Een degelijke visie, vanuit een christelijk denken en gemeenschapsvormend, op de maatschappij van morgen mis ik. Ik mis de gedachte van de niet aflatende solidariteit met de kansarmen hier en in de ontwikkelingslanden en de nieuwe economische grootmachten. Ik mis een visie op ecologie en landbouw. Wat is het standpunt tav de korte keten in de landbouw? Waarom niet afstappen van de idee van de ongebreidelde groei en vechten voor een maatschappij waarin iedereen genoeg kan hebben en waarin zorg voor iedereen hoog in het vaandel staat. Dat is één manier om wat er in de bijbel staat vandaag de dag te realiseren. Ik hoop dat er een andere wind gaat waaien door de CD&V: een verbindende en geen separerende wind.