Kolet Janssen: ‘Flitsen is een zaak van de politie’
De politie vraagt of we met zijn allen willen meeflitsen. Ik weet niet hoe dat met u zit, maar ik heb de handen vol aan mijn eigen leven. Het vergt al acrobatie genoeg om werk en gezin op elkaar af te stemmen en nog wat tijd over te houden voor allerlei leuks en cultureels. Laat staan dat ik me ook nog eens met het werk van andere mensen zou moeten bemoeien. Ik bedank dus voor de eer.
Op oordeelkundige wijze
Waarom denkt iedereen dat ik als burger overal bij betrokken wil worden? Ik vind het persoonlijk een heel stuk rustiger als iedereen gewoon zijn eigen werk doet: ik het mijne en de politie het hunne. Zo moeilijk lijkt het me niet om te bepalen waar snoodaards met een te zware voet hun slag slaan. Politiemensen kunnen dat volgens mij uitstekend zelf regelen en er op oordeelkundige wijze hun middelen voor inzetten. Ik kan immers totaal niet beoordelen of ‘mijn’ gevaarlijke punten een grotere prioriteit hebben dan die van regiogenoten elders.
Bovendien vrees ik ervoor dat het mondige (en soms lastige) deel van de bevolking op deze manier alweer oververtegenwoordigd zal zijn. Kansarmen gaan heus niet naar de bibliotheek om daar op de website te melden dat hun kinderen bijna omver gereden worden op het zebrapad. Wie zich niet meldt, dreigt niet of minder gehoord te worden. Dan zie ik liever dat de politie alle wijken in kaart brengt en zelf beslist waar en wanneer er moet geflitst worden.
Kortzichtige ouders
Toen ik nog lesgaf, zou ik het bepaald niet op prijs gesteld hebben om op geregelde tijdstippen van ouders te horen te krijgen hoe ik één of ander lesonderdeel volgens hen beter zou aanpakken. Ik wist precies waarom ik iets deed en waarom ik het zo deed. Vragen of problemen kon ik perfect bespreken met collega’s. Daar had ik echt geen – onvermijdelijk kortzichtige – ouders voor nodig.
Als ik naar de dokter ga, leg ik mijn kwaaltjes met een gerust hart in haar handen en ga ik niet betweterig mijn povere internetkennis uitspelen. En ondanks de opmars van het doe-het-zelven ben ik heel blij dat ik mijn schoenen niet zelf in elkaar moet stikken. Specialisatie is de voorwaarde voor de beschaving, leerden wij vroeger. Dat lijkt me niet iets om zomaar op te geven.
Een lege doos?
Het is natuurlijk ook een kwestie van vertrouwen. Vertrouw ik de leraars, de dokters, de politieagenten, de ambtenaren, de rechters, de politici… genoeg om hen zelfstandig en zonder inmenging hun werk te laten doen? Natuurlijk is het goed dat er voor al die beroepsgroepen controlemechanismes zijn ingevoerd. Maar die zijn er al en ze doen wat ze moeten doen. Voor de rest houd ik me liever bezig met mijn eigen werk en laat ik anderen doen waarvoor ze betaald worden.
Of is die hele website ‘ikflitsmee’ gewoon een lege doos, om mij de illusie te geven dat ik echt iets in de pap te brokkelen heb? Mag ik me weer eens opwinden en inspannen zonder dat het enig effect zal hebben op wat er ‘in het echt’ gebeurt? Was het misschien een iets te vroeg gelanceerde en wat uit de hand gelopen aprilgrap? Hoe dan ook, ik bedank voor de eer. Wat mij betreft mag de politie rustig verder flitsen naar eigen inzicht. Ik blijf liever bij mijn eigen leest.
Bron: De Redactie – 1 april 2014