Kolet Janssen: ‘Oversekste outgames’

Seks is fijn, of je nu homo of hetero bent. Je kunt er een heel leven lang plezier van hebben. Seks is prikkelend en zit vol avonturen. Maar je hoort wel eens dat de beste seks in langdurige relaties te vinden is, waar je elkaar kent en kunt vertrouwen. De meeste mensen zijn dan ook naar zo’n relatie op zoek, of ze nu hetero of homo zijn. Nu de wetgeving is aangepast en homoseksuelen dezelfde mogelijkheden hebben als hetero’s, zie je steeds meer trouwe relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Ook de homo- of lesbo-ouderparen nemen toe. Juist daarom is het beledigend om homoseksualiteit krampachtig te associëren met promiscue en exhibitionistisch gedrag.

Misschien was er ooit een tijd waarin men het grote publiek op die manier wilde laten wennen aan hand-in-hand lopende mannen of tongzoenende vrouwen. Maar ook voor homo’s blijft een stuk van de seks best iets intiems. De meeste mensen in ons land aanvaarden homo’s en lesbo’s als gewone medeburgers. En wie toch problemen heeft met het openlijk uitkomen voor een homoseksuele geaardheid, zal zeker niet anders (lees: beter) over homo’s gaan denken door manifestaties als de Outgames of de Gay Pride. Eerder integendeel! Ooit hadden homo’s die vreemde feestjes misschien nodig om zich sterk en verbonden te voelen. Maar nu zit het beeld van de oversekste homo eerder het normale leven van het doorsnee homostel in de weg.

Terug naar de World Outgames. Waarom vraagt zich niemand af waar die aparte spelen voor nodig zijn? Waarom krijgen ze zelfs de steun van onze premier? Dat atleten met een handicap zich met elkaar willen meten, kan ik begrijpen. Maar homoseksualiteit is toch geen handicap? Er zitten toch homo’s en lesbiennes in elk sportteam? Hebben we er niet meer aan als een voetballer of een tennisster zich out en verder gewoon meesport met de rest?

De beelden die je nu als argeloze toeschouwer van de Outgames te slikken krijgt, laten mensen zien die er raar uitzien en zich nog vreemder gedragen. Beginnen atleten op andere wedstrijden elkaar opeens te tongzoenen of op intieme plaatsen aan te raken? Gelukkig niet! Maar blijkbaar kunnen homo’s dat – volgens de beelden uit de media – niet laten. Ik voel plaatsvervangende ergernis in naam van mijn goede vriendinnen met hun twee schatten van kinderen, of van mijn oude vrienden die al meer dan dertig jaar samen zijn. Die Outgames hebben net zo weinig met hen te maken als met mij!

Je zou haast gaan denken dat er mensen zijn die de zaak van de homo’s alleen maar op deze manier onder de aandacht willen brengen. Die er belang bij hebben om niet enkel het heilige huisje van het taboe op homoseksualiteit omver te willen schoppen, maar vooral nog een paar andere heilige huisjes. Dat van trouwe liefde bijvoorbeeld. Dat van seks als onderdeel van een relatie, en geen ‘doel op zich’, toch niet op de lange duur. Het lijkt wel alsof de ‘homolobby’ oorlog voert tegen deze waarden, terwijl toch ook heel wat homostellen daarachter staan.

Vrije seks was een terechte kreet na de lange periode van verboden en taboes rond seks waar we uit komen. Maar nu we al decennia van vrije seks genieten, zien we ook de uitwassen en misbruiken die daarmee verband kunnen houden. Net zoals alles wat bij mensen hoort, heeft seks een paar regels nodig om het voor iedereen leuk te houden. Vrije seks is een illusie, want vaak is daar iemand het slachtoffer van. Dat is voor hetero’s zo, en het is voor homo’s niet anders.

Wie toch zweert bij vrije seks, moet vooral zijn gang gaan. Niemand zal hem in onze samenleving een strobreed in de weg leggen. Het lijkt mij alleen niet nodig om het permanent te propageren. Heel wat menselijk leed is er immers het gevolg van. En het lijkt me al helemaal absurd om het in de schoenen te schuiven van alle dappere homostellen die met vallen en opstaan hun leven hebben uitgebouwd. Zij verdienen beter.