Paul Quirynen: ‘Met Logia op vorming over de Islam’
Het was als vroeger vertrekken naar een scoutskamp … Met een 25-tal mensen hadden wij afgesproken om vooral eens te luisteren naar moslims om hun denkwereld te leren kennen. Met als idee “spreken is zilver, zwijgen is goud” trokken wij het voorbije weekend ons terug op een afgelegen boerderij. Onze groep was verscheiden (diverse leeftijden en beroepen , mannen en vrouwen) en had geen echte doelstelling buiten het aanvoelen dat de groeiende polarisatie binnen onze samenleving kwaadaardig is en het idee dat drie dagen “cultuur delen” wellicht zinvoller is dan enkele oppervlakkige twitterberichten of one-liners met vaak uitdagende boodschappen.
Wij luisterden naar Mohammed El Bachiri, die zijn echtgenote en moeder van drie kinderen heeft verloren bij het drama in het metrostation van Maelbeek. Voorheen heb ik nooit iemand gehoord die – ondanks het drama binnen zijn gezin – zo vergevingsgezind en verdraagzaam wil zijn en nu alle medemensen aanspoort om over alle grenzen van religie of ideologie heen, liefde te doen voorgaan op haat. Zijn boek “Jihad van de liefde” is een pareltje van medemenselijkheid en geloof en hoop voor de dagen van morgen.
Wij luisterden naar enkele professoren uit binnen- en buitenland, die éénsluidend zeggen dat een letterlijke lezing van de koran inderdaad een legitimatie kan zijn voor geweld doch dat thans de grote meerderheid van de moslims aanvaardt dat hun religie eveneens als streefdoel heeft om een vredige en rechtvaardige samenleving op te bouwen. Eén van de sprekers heeft dit idee verwoordt als volgt :
“Voor ons moslims met gezond verstand , is het vanzelfsprekend en noodzakelijk om de krijgszuchtige passages uit de Koran te beschouwen als historische woorden uit de 7de eeuw. In geen geval mag er universele geldigheid aan worden toegekend.Ze mogen nooit ofte nimmer gebruikt worden om iemand anders kwaad berokkenen.”
Wij luisterden naar een jonge Marokkaanse vrouw die doctoreert aan de KU Leuven en die ons uitvoerig heeft geïnformeerd welke invloed de islam heeft voor haar gelovigen inzake het ervaren van ziekte en lijden en het beleven van de dood. Terwijl bij ons de secularisatie quasi volledig is, blijkt de moslimcultuur nog steeds verweven met religieuze voorschriften en teksten, die ziekte en dood duiden binnen de context van het leven dankbaar ontvangen en dit leven ook teruggeven, met uiteindelijk ook een verantwoording ten overstaan van hun Schepper.
Wij luisterden ook naar enkele Belgische jongeren uit Molenbeek, hetzij van Vlaamse afkomst en christelijk, hetzij van Marokkaanse afkomst en moslim, die zich via hun school hebben geëngageerd binnen het project “Ambassadeurs van de dialoog” . Hun inbreng was verfrissend en bijzonder boeiend. Hun verslag over hun ontmoetingsreis naar Israël en hun samenleven met christelijke en moslimjongeren uit Haifa zal Lieven Boeve verder kunnen overtuigen dat een katholieke dialoogschool inderdaad een uitweg kan zijn voor de verdere toekomst.
Wij luisterden evenwel ook naar kritische stemmen die ons ook hebben gewaarschuwd voor naïviteit. Een koptisch-christen-dokter uit Egypte bracht ons het verhaal uit zijn land dat de moslimbroeders in dit land geenszins de broederlijkheid hebben uitgestraald die in het Westen wordt nagestreefd.Deze spreker heeft vele moeilijkheden ervaren waarbij in zijn land de islam ook misbruikt zou zijn om politieke beslissingen te nemen. En toch blijft ook hij pleiten voor een blijvende dialoog tussen de diverse godsdiensten zowel op persoonlijk als op maatschappelijk vlak.
Wij luisterden ook naar diverse verhalen uit eigen land waarbij verteld werd dat het risico voor geradicaliseerde jongeren nog steeds acuut is en uiteraard erg geliëerd met de problematiek van marginalisering en het gevoel niemand te zijn of niets te mogen betekenen. Ik durf hopen dat diverse politieke partijen ooit een verbinding kunnen maken met de moslimgemeenschap daar vandaag de verscheidenheid van culturen een vaststaand en blijvend gegeven is, dat enkel maar kan benaderd worden met respect voor ieder medemens en zijn cultuur of religie.
Luisteren naar elkaar kan zo heilzaam zijn. Ik zag op TV Jeroen Meeus en las het boek van Margot Vanderstraeten “Mazzel-tov” en heb zo ook en opnieuw veel bijgeleerd over onze Joodse medemensen. Misschien moeten de 600.000 mensen met een islam-cultuur in ons land zich ook beter doen kennen en via de media ook hun constructieve ingesteldheid ten overstaan van medemensen en onze samenleving tonen.
Of er een Europese Islam bestaat is een vraag die politici beroert …Wellicht is het zo dat naast de islam iedere godsdienst zich moet inpassen en aanpassen aan de maatschappelijk context waarin geleefd wordt. Ook om en rond deze vraag wil ik afsluiten met opnieuw een citaat van Mohammed El Bachiri: “Aangezien ik in de eerste plaats mens ben en daarna moslim,is het logisch dat ik humanistische waarden vooropstel : onschendbaarheid van het leven , vrije wil en een broederband met andere mensen .Broederschap betekent dat je zegt : mijn gelijke , mijn broeder in menselijkheid die ik liefheb , waarschijnlijk ben ik het niet op alle punten met je eens , maar dat geeft niet.Dat zal niet verhinderen wat wij een maaltijd kunnen delen , in een goede sfeer , met wederzijds respect”.
Na een weekend luisteren mag ik opnieuw spreken en ervaar ik het als een soort morele plicht om alle positieve woorden die ik hoorde te delen met anderen en dit met dank aan de moslims die ik mocht ontmoeten.