Kolet Janssen: ‘Elk zijn vooroordeel’
Jongeren zijn onverdraagzaam, zo blijkt uit recent onderzoek. Autochtone jongeren hebben vooroordelen over moslimallochtonen. En de groep moslimjongeren heeft dan weer vooroordelen over holebi’s en over Joden. Daar stopte het onderzoek.
We weten dus niet wat de vooroordelen van holebijongeren of Joodse jongeren zijn, maar die vinden vast ook wel een groep om op te schieten. De volwassen opvoeders zuchten. Ondanks pleidooien voor verdraagzaamheid, weken tegen het pesten, en acties ter bevordering van het pluralisme in de samenleving, graaft elke groep zich blijkbaar in in zijn eigen holletje.
Uitvergroting
Zoals wel vaker gebeurt, houden jongeren ook hier onbewust de rest van de maatschappij een spiegel voor. Of beter een vergrootglas. Want wat er aan de hand is bij jongeren, is slechts een uitvergroting van wat leeft bij ons allemaal. We zouden zo graag een open samenleving willen zijn, waarin er plaats is voor iedereen van welke afkomst, sekse, leeftijd, godsdienstige of filosofische overtuiging, seksuele voorkeur, persoonlijkheidsstructuur of talentenscore ook. Maar zo werkt het ook bij ons niet.
We lopen vast op elkaars eigenheid en opvattingen. We weten niet of we hoofddoekjes, keppeltjes, kruisjes, dreadlocks, piercings of holebishirts aanvaardbaar vinden of niet. Eensgezindheid is een schaars goed geworden: tussen alle mogelijke groepen in onze samenleving, tussen de generaties, tussen weldenkenden en hervormers allerhande. We moeten leren leven met het feit dat anderen dingen anders beoordelen en inschatten dan we dat zelf doen, en dat er geen externe instantie is waartoe we ons kunnen wenden om de knoop door te hakken. De wet kan enkel expliciete schendingen veroordelen en inperken, maar daarnaast blijft er nog een hele wereld van kleine wrijvingen waarin we tegen elkaar schuren op zoek naar nieuwe omgangsvormen. Dat levert al eens blaren of blauwe plekken op. Het vraagt tijd om met al die diversiteit te leren omgaan.
Gulden regel
Misschien moeten we jongeren leren om te durven uitkomen voor waar ze voor staan, op een zelfbewuste en aantrekkelijke manier. En er tegelijk op hameren dat iedereen dat recht heeft. Dat onze wereld een kleurrijke en onoverzichtelijke chaos is, een heerlijk mierennest. En laten we om te beginnen één gemeenschappelijke, oeroude regel opnieuw van stal halen, de ‘gulden regel’: ‘Behandel andere mensen enkel op een manier zoals je zelf wilt behandeld worden.’ Heel simpel en door iedereen te begrijpen. Maar als gemeenschappelijke basis nog niet zo gek.
Bron: De Redactie