Tim Brys: ‘Gaat Van Grieken christelijk om met migranten?’
Op een week tijd kwam ik onlangs in Brussel driemaal in aanraking met migranten. Deze voorvallen kunnen wat licht werpen op de uitspraak van Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken in De Tijd dat hij het ‘Vlaamse’, ‘blanke’ en ‘christelijke’ graag dominant ziet in onze maatschappij.
Mijn gezin kan deze drie factoren namelijk aanvinken. Daarenboven zijn we met drie dochters en een vierde kind op komst het soort groot, traditioneel gezin dat zijn partij wel kan smaken. Alleen vrees ik dat we onze christelijke identiteit soms iets té serieus nemen. Toch als het gaat om migranten. Ik probeer namelijk met vallen en opstaan de woorden van Jezus te praktiseren wanneer ik migranten tegenkom. En wanneer dat lukt, ziet het er vaak toch anders uit dan wat ik mij inbeeld wanneer Van Grieken over migranten spreekt.
De andere wang
Op donderdagavond 15 februari kwam ik in Brussel-Noord om de bus naar huis te nemen. Toen een zatte dakloze van Noord-Afrikaanse origine een vrouwelijke buschauffeur lastigviel, kwam ik tussenbeide. Ik vroeg de man herhaaldelijk om van de bus te stappen, wat leidde tot beledigingen, gespuug in mijn gezicht en een klap op de wang. Wanneer ik de man vriendelijk bleef verzoeken van de bus af te stappen, maakte hij zich klaar om nog een mep uit te delen. Ik liet hem mij nog driemaal slaan.
De meesten weten dat Jezus zei: “Wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de andere toe.” Misschien is dat naïef. Zo oordeelde de glimlachende toeschouwer die met een ijsje in de hand aan mijn vrouw en kinderen uitlegde wat voor een lafaard ik was. Maar christelijk is het wel. En Van Grieken ziet Vlaanderen graag christelijk. De andere wang keren toekeren is trouwens krachtiger dan men denkt. De situatie aan Brussel-Noord is niet geëscaleerd en toch werd de buschauffeur niet aan haar lot overgelaten. En Gandhi kreeg met deze methode het hele Britse rijk op z’n knieën.
Wil Van Grieken graag dat we migranten die ons slaan de andere wang toekeren?
Bidden
De dag voordien stapte ik in Schaarbeek met mijn gezin naar huis toen een Somalische vluchteling ons smeekte om 50 eurocent. Ik vroeg hem naar zijn situatie. Na vier jaar onder bruggen te slapen in Parijs leeft hij nu al meer dan een jaar als dakloze in de straten van Brussel. Even lang loopt zijn asielaanvraag hier. In al die tijd werd hij nog maar één keer gehoord bij het Commissariaat-generaal. Ondertussen zorgt hij voor een verlamde Pool met wie hij in een tentje slaapt. Hij was de wanhoop nabij.
Toen ik hem vertelde over een nabijgelegen kerk die tweemaal per week maaltijden verzorgt en voor korte tijd onderdak aanbiedt, werd hij euforisch. Na mezelf ervan verzekerd te hebben dat hij de kerk zou vinden, bood ik aan om voor hem te bidden. Hij viel me met tranen in de armen terwijl ik zijn situatie aanklaagde bij God. Bij het afscheid bleef hij mij omhelzen en zeggen hoe dankbaar hij was dat we hem hadden laten voelen dat hij een mens van vlees en bloed was.
Wil Van Grieken graag dat we migranten het gevoel te geven dat zij evenwaardige mensen zijn, onvoorwaardelijk geliefd door God? En dat we met hen bidden?
Gastvrijheid
De vrijdag voordien was ik in de kerk waar ik deze Somaliër naar verwees. Ik sprak er met een Syriër en een Palestijn uit Gaza die eveneens op straat leven en al enkele weken in deze kerk komen eten. Omdat ik vijf jaar in het Midden-Oosten woonde, weet ik heel goed dat zij mij in eigen land zonder nadenken onderdak zouden aanbieden.
En ik weet ook heel goed dat Jezus scherpe woorden had voor zij die niet gastvrij zijn: “Ga weg van Mij, vervloekten (…) Ik ben hongerig geweest en u hebt Mij niet te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest en u hebt Mij niet te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij niet gastvrij onthaald; (…) Voor zover u dit voor een van deze geringsten niet gedaan hebt, hebt u het ook niet voor Mij gedaan.”
Toch twijfelde ik tot mijn thuiskomst ’s avonds. Pas dan besloot ik alsnog die twee mannen op te bellen en ze de nacht bij ons door te laten brengen. In Midden-Oosterse stijl bleven we laat doorpraten bij koffie en nootjes, en in de ochtend aten we samen een Libanese maaltijd.
Wil Van Grieken graag dat we gastvrij zijn voor vreemdelingen?
Cultuurchristendom
Deze verhalen dienen niet om te pochen of om me heiliger voor te doen dan Van Grieken. De meeste weken heb ik helemaal niet zulke ervaringen, net omdat het me vaak niet lukt om te handelen zoals Jezus.
Ik schrijf omdat Van Grieken zegt Vlaanderen graag christelijk te zien, maar ik de indruk heb dat hij niet begrijpt hoe Christus wil dat we met migranten omgaan. Als hij de naam van Christus echt hoog in het vaandel wil dragen zou het soort hardvochtig en nietsontziend migratiediscours als dat van Vlaams Belang toch serieus moeten wringen? Dat discours leidt alleszins niet tot het soort ontmoetingen dat ik hierboven beschreef.
Als Van Grieken echter bedoelt dat hij voor een cultuurchristendom staat, waarbij veel van Jezus’ woorden systematisch genegeerd worden – zoals wel vaker voorkwam in de christelijke geschiedenis – dan kan ik hem beter begrijpen. Maar dan laat Van Grieken naar mijn mening beter het ‘christelijke’ vallen, want met Christus heeft het niet veel te maken.
Bron: De Morgen
https://www.demorgen.be/meningen/gaat-van-grieken-christelijk-om-met-migranten~ba0fb081/