Paul Quirynen: ‘Het sleutelwoord is broederschap’

Hij spreekt ook over de religie van de mensenrechten.In de jaren 30 van de vorige eeuw was daar geen sprake van maar het geloof daarin is nu wijd verbreid.Die seculiere religie is wel degelijk ook een religie schrijft E.Wiesel , maar zij is effectiever en directer dan de vroegere religies en zij verenigt protestanten, humanisten, katholieken en joden.

Democratie is méér

Vrijheid , gelijkheid en broederlijkheid zijn de basispijlers sedert de Franse revolutie in 1789 van ons democratisch rechtssysteem met als fundamentele ideeën dat alle medemensen gelijkwaardig zijn en dat iedere vorm van discriminatie – hoe dan ook – uitgesloten is.

Democratie is niet alleen een staatsvorm doch zeker ook een grondhouding van respect voor ieder medemens.Iedere discriminatie op basis van ras , religie of seksuele geaardheid zijn steeds opnieuw te betreuren voorbeelden van anti-democratie.

Met mooie woorden schrijft Elie Wiesel dat niemand zonder meer , lijdzaam mag toezien :

…Lijdzaam toezien …mag niemand van ons. Ieder van ons kan onverwacht oog in oog staan met fundamenteel onrecht, met haat, met gewelddadigheid. Ten overstaan van het lijden van je naaste, van je medemens mag je nooit onverschillig blijven. Onverschilligheid tegenover dat lijden is in zekere zin wat een mens tot onmens maakt. Onverschilligheid is immers gevaarlijker dan woede en haat.. Onverschilligheid is geen begin maar een einde. Daarom is onverschilligheid altijd de vriend van de vijand. Het begunstigt de dader of de agressor, nooit het slachtoffer wiens pijn nog verergerd wordt als hij of zij zich vergeten voelt..

Op internationaal vlak vinden deze dagen vele herdenkingen plaats van onze “oorlogen” waar zoveel mensen gedwongen werden om te vechten voor hun staat of natie. Helaas blijkt de internationale gemeenschap vandaag ook niet in staat om een oorlog als deze in Syrië te staken , waar inmiddels reeds meer dan 100.000 oorlogsdoden zijn geteld.

Andermaal is ook onze samenleving de voorbije dagen opgeschrikt door zinloos geweld , haat en onrechtvaardigheid met nieuwe slachtoffers op de markt in Brugge en het Joods museum in Brussel. Ook de discussies rond sluimerend racisme en homohaat zijn op dit vlak relevant. Weinigen kennen ook de drijfveer van jongeren om zich te engageren of te ontplooien als Syriëstrijders.

Ik vind het onbegrijpelijk dat sommige stemmen pleiten voor het banaliseren van allerlei incidenten en zelfs durven stellen dat het niet-reageren op agressie een betere oplossing zou zijn dan verontwaardiging en het gewoon zichtbaar maken van meestal onverdraagzaam handelen.

Alle politieke partijen, inclusief N-VA , dienen de uitdaging aan te gaan om dergelijke incidenten een juiste plaats te geven, wat uiteraard ook impliceert dat men onaanvaardbaar gedrag dient af te keuren of aan te kaarten.Het lijkt mij een flauwe houding om zonder meer alles toe te laten wat de de wet niet verbiedt.

Ook politici hebben de opdracht om moreel geladen beslissingen te nemen en zodoende ook de krijtlijnen te bepalen en ethische grenzen te stellen voor onze samenleving van morgen. Kiezen voor een nieuw samenlevingsmodel is steeds weer passend en constructief reageren op het dagelijks gebeuren in een maatschappij om zodoende te komen tot een duidelijk profiel.

Van de klassieke politieke partijen kennen de kiezers het ideologisch denkkader met denkpatronen die teruggaan naar het voorbije verleden.Wellicht wordt het zodoende de uitdaging voor N-VA , die een nieuw elan wil geven aan Vlaanderen en België , om inderdaad ook een duidelijk nieuw samenlevingsmodel uit te werken , waar hopelijk geen plaats is voor een verbruining van de samenleving en waar ook een “samen-leven” kan bestaan tussen allerlei tegenstellingen.

Zinvol om lezen is de 4-mei (2014) voordracht van Jan Terlouw waarin de vragen gesteld worden wat te doen wanneer vrijheid verwordt tot vrijblijvendheid of wanneer het verworven individualisme zich manifesteert als eenzaamheid en leegte.

Jan Terlouw beantwoordt deze vraagt en stelt dat echte vrijheid vooral betekent dat je de vrijheid van anderen ruimte moet geven.Tevens stelt hij dat “broederschap” deze dagen meer onder druk staat dan vrijheid en gelijkheid. Broederschap benoemt hij als verbondenheid en solidariteit met de zwakkeren en kwetsbaren van iedere samenleving .

Broederschap is een mooi begrip en zegt heel veel hoe ieder van ons kan omgaan met zijn naaste, in eigen straat of buurt , doch ook in een ruimere samenleving.