Wivina Demeester: ‘Dear future mom in Frankrijk’
Enige verbazing is bij mij ontstaan toen ik las dat de Franse Conseil Supérieur de l’Audiovisuel, de CSA, de hoogste autoriteit op het gebied van de publieke omroep in Frankrijk, van mening is dat de video “Dear Future Mom”, waarin het leven van jongeren met een beperking positief wordt getoond, sommige vrouwen die kozen voor een zwangerschapsafbreking zou kunnen “storen”.
Na een beroep bij de Raad van State werd de CSA in het gelijk gesteld. De video “Dear Future Mom”, met jonge mensen met Downsyndroom, past niet in de reclameblokken op televisie, aldus de rechter. “Dit is duidelijk censuur en een ontkenning van het recht op burgerschap van mensen met het Downsyndroom” stelt de Fondation Jérôme Lejeune in Frankrijk. Zij gaat nu in beroep bij het Europese hof voor de mensenrechten.
Verbazing en verwondering omdat dit gebeurt in het land met ‘Liberté, fraternité, égalité’ als devies. Het doet vreemd aan dat de absolute vrije meningsuiting in Frankrijk blijkbaar niet altijd geldt.
Of zoals ik het 40 jaar geleden zelf uitdrukte op een UN congres in Helsinki, “elke persoon heeft zijn eigen waarde en heeft het recht op een ‘normaal’ en gelukkig leven in relatie tot zijn omgeving. Elke persoon is uniek en bouwt aan zijn eigen imago. Daarom moeten we een wereld creëren waarin personen met een beperking naar school kunnen gaan, kunnen gaan werken, kunnen opgroeien en leven in een familie, zich kunnen ontspannen en zich goed kunnen voelen. Dat noemen we integratie en normalisatie.” Vandaag heet het inclusie.
Dat is de essentie, een omgeving creëren waarin personen met een beperking zich kunnen ontplooien, waarin ze gelukkig kunnen worden. Dit hangt vooral af van die omgeving, en van die samenleving.
De toon van het filmpje is positief en geeft een blij beeld van jongeren met een trisomie 21, het syndroom van Down. Dat geldt voor alle personen met een beperking op voorwaarde dat de omgeving er ruimte voor maakt, dat de omgeving de ruimte creëert voor personen met een beperking om zich te ontwikkelen, om zich goed te voelen en in hun omgeving geluk te kunnen ervaren.
Is het altijd allemaal rozengeur en maneschijn? Nee absoluut niet, er zijn moeilijke momenten, soms heel moeilijke momenten, en soms zie je het als ouder niet meer zitten, en dat wordt ook gezegd in het filmpje.
Maar moeilijke momenten zijn er ook vaak met andere kinderen en in andere situaties, als een kinderwens bijvoorbeeld niet vervuld wordt.
Daarvoor moet men het volle respect hebben. Lang voor de wetgeving inzake zwangerschapsafbreking werd goedgekeurd heb ikzelf ervoor gepleit om zwangerschapsafbreking mogelijk te maken wanneer een vrouw geconfronteerd wordt met een kind in wording met een handicap.
Realiteit is dat ouders geen kind met een beperking ‘verwachten’. En daarin ligt een belangrijke betekenis van het ‘in verwachting’ zijn. ‘Verwachten’ is hoopvol. ‘In verwachting zijn’ betekent dat je hoopvol uitkijkt naar een kind, waarmee je tijdens de zwangerschap stap voor stap een relatie opbouwt.
Kies je voor een toekomst met een kind met een beperking, dan is het belangrijk voor de toekomstige ouders dat ook tijdens de zwangerschap de omgeving de ruimte biedt om het kind de juiste plaats te geven in die samenleving. En dan kan de boodschap uit het filmpje alleen maar toegejuicht worden.