Paul Quirynen: ‘Nog meer miserietaks…’

Vorig jaar was er de stijging van de te betalen registratierechten bij overname van de gezinswoning (van 1% tot 2,5%, in de volksmond de miserietaks) en wie in de toekomst wil scheiden, zal nu ook nog 21% aanvullende btw dienen te betalen op de erelonen van zijn raadsman.De fiscus heeft blijkbaar nieuwe oliebronnen gevonden … Met een redelijk ereloon van 2.500 euro voor een globale echtscheidingsprocedure en met een overname van een gezinswoning van 300.000 euro betaalt de scheidende man of vrouw nu puur fiscaal een supplement van 5.025,00 euro, zonder meer.

Dit eenvoudige voorbeeld is meer dan duidelijk doch toont aan dat de prijs voor ieder advies en/of procedure minstens met 21% zal stijgen voor alle betwistingen waar u en ik mee te maken kunnen hebben: familiale zorgen, bouwproblemen, huurgeschillen, letselschade en aansprakelijkheidsgeschillen.

Iedere bron om geld te vinden wordt blijkbaar door de overheid aangeboord om budgetten rond te krijgen. Bij dergelijke cijferbeslissingen wordt blijkbaar nauwelijks aandacht besteed aan een performante werking van onze rechtsstaat en aan het principe dat ieder burger een beroep moet kunnen doen op een onafhankelijke rechter ter beoordeling van zijn geschillen met medeburgers of overheden.

Om recht te doen zegevieren zal een dure prijs moeten betaald worden. De meest kwetsbaren van de samenleving worden zodoende andermaal het meest getroffen en hoe dan ook leiden dergelijke maatregelen tot een vorm van klassenjustitie.

Politici vandaag hebben de verdomde plicht om ons vermolmd juridische systeem aan te passen en om zo te vermijden dat btw-carrousel-dossiers nog steeds verjaren en dat procedureproblemen allerhande het “vertrouwen van de burger” in justitie blijvend gaan ondermijnen. Een meer performante opvolging van zware financiële strafdossiers zal niet alleen zorgen voor een nieuw vertrouwen in justitie doch kan ook zorgen voor riante inkomsten voor de schatkist.

Er zouden binnen de wereld van justitie andere prioriteiten moeten gelegd worden dan de invoering van de btw op de juridische dienstverlening daar uiteindelijk de modale burger de moed niet meer zal hebben, noch de kracht en noch de centen om een beroep te doen op een juridisch apparaat dat faalt op zoveel vlakken.

De toegang tot het recht voor iedereen is een fundamenteel basisrecht dat blijkbaar nu door onze regering niet enkel in vraag gesteld wordt doch zeker ook belemmerd. Na de plannen van de overheid om het systeem van de juridische bijstand te hervormen en quasi af te breken, is er nu de invoering van 21% btw voor de dienstverlening van advocaten, die quasi uitsluitend zal betaald worden door de gewone burgers, die zelf niet btw-plichtig zijn en hun betaalde btw dus niet kunnen recupereren.

Wraakroepend is zeker ook het feit dat deze btw-verplichting ook een discriminerende en ongelijke behandeling doet ontstaan tussen particulieren en ondernemingen, die zelf btw-plichtig zijn en zodoende ook betaalde btw kunnen verrekenen en recupereren. De gelijkheid tussen rechtszoekenden in een gelijkaardig procesgebeuren komt zodoende in gevaar.

Deze beslissing kwam er blijkbaar ook zonder veel nadenken en met nauwelijks aandacht voor de argumenten die de Orde van Vlaamse Balies terecht heeft verwoord. Er is alleszins ook het fundamenteel probleem van het beroepsgeheim en de vertrouwelijkheid van het consult dat in gevaar dreigt te komen wanneer een btw-administratie controle uitvoert over ieder gesprek dat een advocaat heeft met een cliënt. Over erelonen en aanrekening van kosten dient een advocaat transparant en eerlijk te zijn doch diverse studies hebben aangetoond dat het merendeel van de burgers tevreden tot erg tevreden is over de dienstverlening van de advocatuur vandaag.